ผลการปฏิบัติธรรมของพระมหาเถระจากประเทศเกาหลี
การนั่งสมาธิ...ต้องทำง่ายๆ...ต้องทำสบายๆ...ต้องทำใจเย็นๆ
ธุดงค์ธรรมชัย...กระหึ่มทัพธรรม
เกาะติดบรรยากาศ บวชพระหนึ่งแสนรูป ทุกหมู่บ้านทั่วไทย
หนุ่มซาไกขอเป็นหนึ่งในแสนรูป
ชีวิตของชาวซาไกอย่างพวกผม จึงค่อนข้างลำบากไม่น้อย ที่ต้องปรับตัวให้เข้ากับโลกในยุคโลกาภิวัตน์ในปัจจุบัน แต่สิ่งที่ผมและเฒ่าเสนภาคภูมิใจ และได้ปรับตัวให้เข้ากับโลกได้อย่างทันท่วงที และอินเทรนด์ไม่แพ้ใครๆในโลก ก็คือการได้มาบวชในโครงการบวชพระหนึ่งแสนรูป ทุกหมู่บ้านทั่วไทยนี่แหละครับ
ธุดงค์ธรรมชัย จังหวัดจันทบุรี ตอนที่ 2
จากการที่พระกองพันกองพลสถาปนาทุกรูป ได้เก็บเกี่ยวประสบการณ์ที่มีคุณค่าในโครงการธุดงค์ธรรมชัยแล้ว สิ่งที่พุทธบุตรทุกรูปมองเห็นภาพเหมือนกันในตอนนี้ก็คือ การเพิ่มศาสนทายาทที่เป็นพระแท้ให้เร็วที่สุด ด้วยการอุปสมบทหมู่แสนรูป ทุกหมู่บ้านทั่วไทย คือ หนทางรอดของวิกฤติทางพระพุทธศาสนา
ธุดงค์ธรรมชัย หรอยจังหู้
หลวงพ่อครับ ตอนนี้ผมรู้แล้วครับว่า ทำไมจึงต้องมาเดินธุดงค์ ทำไมต้องมาทำภารกิจพิเศษ และผมก็เห็นแล้วครับว่า กิจกรรมของหลวงพ่อทุกกิจกรรมมันซูดหยอดจังหู้ครับ อยากให้ผู้ชายแมนๆ ทั่วประเทศได้มาลองพิสูจน์ด้วยตนเองว่าชีวิตของพระนั้นหรอยแค่ไหน
“แม่ชีอ้อม” เผยเคยคิดบวชตลอดชีวิต ไม่เกี่ยวเรื่องอกหัก
พระศาสตราจารย์ มิโตโมะ เคนโยะ
ในทางโลกผมเป็นอาจารย์สอนที่คณะพุทธศาสตร์ มหาวิทยาลัยริชโช ประเทศญี่ปุ่นครับ ศึกษาวิจัยเกี่ยวกับพระอภิธรรมจากตำรามากว่า 40 ปีแล้ว แต่ในทางธรรมนับแต่วันที่ผมได้บวชเป็นพระภิกษุในพระพุทธศาสนา
อย่าเพิ่งตาย ถ้ายังไม่สร้างพระ
ชายคนหนึ่งชอบดื่มเหล้า ฆ่าสัตว์ทำกับแกล้ม ต่อมาป่วยเป็นโรคร้าย ก่อนตายเขาได้มีโอกาสสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว เป็นบุญเดียวในชีวิตที่เขาได้ทำ เมื่อเขาละโลกแล้ว บุญนี้ส่งผลต่อเขาอย่างไร...บุญที่เราสั่งสมไว้ในขณะมีชีวิต ส่งผลต่อเราในปรโลก อย่างไร...ที่นี่มีคำตอบ
ทศชาติชาดก เรื่องมโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 68
การจะนำกุลสตรีผู้สมบูรณ์ ด้วยสติปัญญา และมารยาทอันงดงามเข้าสู่เรือนในฐานะภรรยาของตนในสภาพที่ไม่มีใครรู้จักเลย นั้น เป็นการไม่สมควรอย่างยิ่ง จำเป็นที่จะทำเกียรติคุณของนางให้ปรากฏ และรายงานให้พระนางอุทุมพรเทวีทรงทราบเสียก่อน แล้วจึงค่อยนำนางเข้าเรือนด้วยเกียรติยศอันสูงส่งจึงจะเป็นการเหมาะสม
ทศชาติชาดก เรื่องมโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 67
ในระหว่างเดินทาง มโหสถเป็นห่วงว่านางจะได้รับความลำบาก จึงได้มอบร่มและรองเท้าให้แก่นาง พร้อมกับกล่าวว่า “อมรา น้องรัก เจ้าจงรับร่มและรองเท้าคู่นี้ไว้เถิด เพราะหนทางข้างหน้ายังอีกไกลนัก หากมีร่มกั้นเสียหน่อย ถึงแดดจะแผดกล้าเพียงใด ก็ไม่อาจแผดเผาผิวกายของเจ้าได้ และหากว่าเจ้าได้สวมใส่รองเท้าคู่นี้ ก็จักช่วยป้องกันเสี้ยนหนามตามทางได้เป็นอย่างดี”