ยอดอุปัฏฐาก ยอดกตัญญู

อานุภาพแห่งบุญ ยิ่งใหญ่ไม่มีประมาณ เกินกว่าที่เราจะคาดคำนวณได้...เมื่อเราละจากกายมนุษย์นี้แล้ว บุญจะเป็นพลวปัจจัยหนุนนำให้เรามีความสุขในชีวิตหลังความตาย...มาร่วมกันศึกษาผลแห่งบุญ ในแบบของโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

มหาเสนาบดี ผู้ยิ่งใหญ่ ตอนที่ 14

ภายหลังจากท่านมหาเสนาบดีได้สำเร็จการศึกษาวิชาทหารแล้วท่านก็ได้รับคำสั่งด่วนพิเศษให้ไปประจำการอยู่ในหน่วยทหารที่หัวเมืองแห่งหนึ่งในทันทีส่วนว่าจะไปที่ไหนนั้น ติดตามได้ในตอนนี้

จะเป็นอย่างไร เมื่อตายแล้ว ตอนที่ 26

ทุกคนล้วนตกอยู่ภายใต้กฎแห่งกรรมทั้งสิ้น ดังนั้น เราจะต้องไม่ประมาท จะต้องประพฤติดีปฏิบัติชอบตามหลักคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

จะเป็นอย่างไร เมื่อตายแล้ว ตอนที่ 20

ในเวลาต่อมา มีการจับสายลับที่เป็นมหาดเล็กได้ จึงได้มีการประชุมปรึกษาหารือเพื่อหาทางแก้ไขและป้องกัน เพื่อไม่ให้เกิดปัญหาเช่นนี้อีก

เมื่อวิบากกรรมติดตามมาส่งผล

เมื่อวิบากกรรมที่เคยทำผิดทำพลาดไว้ในอดีตได้ช่องตามมาส่งผล ย่อมทำให้เกิดความทุกข์ ความเดือดร้อน แม้กระทั่งความตาย

กรณีศึกษากฎแห่งกรรม ตายขณะปฏิบัติธรรม

เรื่องราวกรณีศึกษาอานิสงส์แห่งบุญ จะมีผลต่อชีวิตหลังความตายอย่างไร

CaseStudy ตายขณะปฏิบัติธรรม

เสียชีวิตขณะปฏิบัติธรรม...ปรโลกจะเป็นอย่างไร อานิสงส์แห่งบุญจะเป็นอย่างไร

ตักบาตรพระ นครราชสีมา

นอกจากนั้น วันนี้ก็ยังเป็นวันที่แสนจะโชคดีของชาวโคราช เนื่องด้วย พระเดชพระคุณพระเทพวิทยาคม (หลวงพ่อคูณ ปริสุทฺโธ) ซึ่งถึงแม้ว่าท่านจะอาพาธ แต่ท่านก็ยังเมตตาให้เกียรติมาร่วมงานในครั้งนี้ พิธีกรรมเริ่มขึ้น ด้วยการกล่าวแสดงตนเป็นพุทธมามกะ โดยมี พลโทสุจิตร์ สิทธิประภา แม่ทัพภาคที่2 และ พลตำรวจโทวราสิทธิ์ พรเลิศ ผู้บัญชาการตำรวจภูธรภาค3 เป็นตัวแทนนำกล่าว

ทศชาติชาดก เรื่องมโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 23

มโหสถใช้เวลาครุ่นคิดเพียงชั่วครู่เท่านั้น ก็สามารถที่จะเฉลยคำตอบในทันทีว่า “เรื่องนี้ไม่ยากดอก อย่าเดือดเนื้อร้อนใจไปเลย เพราะอันที่จริง โคมงคลที่พระราชาตรัสถามถึง ทรงหมายเอาไก่สีขาวปลอดนั่นเอง เพราะตามธรรมดา ไก่ย่อมมีเขาที่เท้าคือเดือย มีโหนกที่ศีรษะคือหงอน และขันวันละ ๓ เวลาเป็นปกติ ฉะนั้น ท่านจงทำตามคำของเราก็แล้วกัน”

ทศชาติชาดก เรื่องมโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 22

นับแต่นั้นมา พระเจ้าวิเทหราชก็ได้ผูกปัญหาส่งไปทดสอบชาวปาจีนยวมัชฌคามอย่างต่อเนื่องมิ ได้ขาด ทั้งนี้ทรงมีพระราชประสงค์จะวัดปัญญานุภาพของมโหสถบัณฑิตแต่เพียงผู้เดียว เท่านั้น แต่ครั้นจะทรงส่งปัญหาไปถึงมโหสถโดยตรง ก็เกรงว่าจะเป็นการจำเพาะเจาะจงจนเกินไป ดังนั้น จึงได้มอบให้เป็นภาระของชาวปาจีนยวมัชฌคามทุกคนที่จะต้องรับผิดชอบร่วมกัน แต่นับวันปัญหานั้นก็จะยิ่งทวีความยากขึ้นไปเรื่อยๆ