อาสาสมัคร นักสร้างบารมี

เพราะลูกก็นอนนับองค์พระ โดยนึกว่าฝนตกหนึ่งแปะ ก็คือ องค์พระหนึ่งองค์ ตกลงมาที่ศูนย์กลางกาย ซึ่งลูกก็นับเพลินจนหลับไป จึงเป็นเหตุให้วันที่สาม ลูกตื่นขึ้นอย่างสดชื่น ก่อนระฆังปลุกเล็กน้อย พร้อมกับการนึกถึงองค์พระได้ชัด ทำให้ตลอดทั้งวัน มีความรู้สึกชุ่มเย็น เหมือนองค์พระอยู่กับเราตลอดเวลา

เบื้องหลังความสุขและความสำเร็จทั้งปวง

คุณครูไม่ใหญ่เคยบอกว่า “หากเรามีบุญมาก เราจะทำอาชีพอะไร เราก็จะอยู่ตรงยอดของอาชีพนั้น” เมื่อก่อนลูกไม่เข้าใจ แต่เดี๋ยวนี้ลูกเข้าใจแล้ว ไม่ว่าอาชีพครู เราก็เป็นยอดของครู อาชีพนักธุรกิจ เราก็เป็นยอดของนักธุรกิจ หรือแม้แต่การเป็นผู้นำบุญ มีหลายคนบอกว่าลูกเป็น Wonderful Amazing Woman แต่ลูกบอกว่า เปล่าเลย ลูกก็เป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง แต่มีหัวใจที่แข็งแกร่งและมุ่งมั่น อาศัยแต่ “บุญ” เท่านั้น คือ สิ่งที่อยู่เบื้องหลังความสุขและความสำเร็จทั้งปวง

"จีวัน แบนด์" "ดนตรีธรรมะ" วงแรกของโลก

มงคลที่ ๓ บูชาบุคคลที่ควรบูชา - การบูชาที่แท้จริง

พระธรรมารามเถระ แปลว่า ผู้ยินดีในการปฏิบัติธรรม เมื่อ ท่านรู้ว่า อีกไม่นานพระพุทธองค์จะปรินิพพาน ก็มีความคิดว่า ตัวเราเองยังไม่บรรลุคุณวิเศษอะไรเลย อีกไม่นานพระพุทธองค์ก็จะปรินิพพานแล้ว อย่ามัวเสียเวลาเลย เราจะบูชาธรรมพระพุทธองค์ด้วยการปฏิบัติธรรมให้บรรลุอรหัตให้ได้ โลกทั้งโลกของท่านมีแต่การทำหยุดในหยุดอย่างเดียว ลมหายใจของท่านเป็นไปเพื่อการหยุดนิ่งเท่านั้น

มงคลที่ ๓ บูชาบุคคลที่ควรบูชา

ทันใดนั้น สิ่งอัศจรรย์ก็บังเกิดขึ้น คือ ดอกมะลิทั้ง ๘ ทะนาน ไม่ได้ตกถึงพื้นดินเลย ดอกมะลิ ๒ ทะนาน ได้กลายเป็นเพดานดอกไม้ แผ่อยู่เหนือพระเศียรของพระบรมศาสดา อีก ๒ ทะนาน แผ่เป็นกำแพงดอกไม้ลอยอยู่ข้างขวา และ ๒ ทะนานอยู่ข้างซ้าย

เด็กไทยยุคไฮเทค

ชายคนหนึ่ง...ในวัยเด็ก เคยมีความเลื่อมใสศรัทธาในพระพุทธศาสนาอย่างมาก แต่เมื่อโตขึ้น ด้วยเหตุหลายอย่าง ทำให้เขากลายเป็นคนไม่มีศาสนา มีอบายมุขเป็นความบันเทิง...แต่เมื่อเขาได้มาเจอกับหมู่คณะ เขาได้ทุ่มเทสร้างบารมีอย่างเต็มที่ ขนาดนำเงินก้อนสุดท้ายทำบุญจนเหลือเงินติดบัญชีธนาคารเพียงแค่ 3บาท...คำถาม การทุ่มเททำบุญอย่างสุดชีวิต จะมีอานิสงส์อย่างไร และระหว่างทำบุญด้วยเงินแล้วอธิษฐานกับเอาแรงช่วยงานพระพุทธศาสนาแล้วอธิษฐาน ผลที่ได้รับจะต่างกันอย่างไร

เหลือเชื่อแต่ก็เป็นความจริง (ภาค 2 )

พระผู้เฒ่าที่ลูกพบ ท่านคือหลวงปู่พูสี และมีอายุ 400 ปี ดังที่หลวงปู่พินโพธิ์ บอกใช่หรือไม่คะ , ท่านไม่รับภัตตาหารที่ลูกถวาย แต่เอาไม้เท้าแตะๆ แล้วพูดว่า “ได้แล้ว ได้แล้ว” นั้นคืออะไรคะ , แล้วบุญที่เกิดจากการถวายภัตตาหาร ของลูกมื้อนั้นสำเร็จประโยชน์หรือไม่คะ , ท่านไม่ฉันภัตตาหารของลูก ท่านมีชีวิตอยู่ได้ด้วยการฉันสิ่งใดคะ