ผมเริ่มเข้าใจคำว่า "สบาย" ว่าเป็นอย่างไร

ผมมองเห็นแสงสว่างกลมๆ เหลืองๆ ลอยวาบไป แวบมา เป็นองค์พระบ้าง พยายามประคองให้เห็นอยู่นานๆ ก็หายไปกลับมาใหม่ เมื่อมีเสียงดังรอบข้าง ก็จะหายไป แต่ช่วงหลังๆ ยิ่งได้รับการแนะนำจากพระอาจารย์ต่างๆ ก็ยิ่งเข้าใจหลักการ และวิธีการปฏิบัติมากขึ้น ก็ยิ่งสบายใจมากขึ้น

มันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต

ลูกก็ต้องพยายามทำหน้าที่ของแพทย์ให้สมบูรณ์ ด้วยการรักษาทั้งกายและใจของผู้ป่วยด้วย คือ ทางกายลูกก็รักษาไปตามหลักวิชาของแพทย์ , ส่วนทางใจก็ให้แนะนำผู้ป่วยให้รู้ว่าโรคทั้งหลายล้วนเกิดจากวิบากกรรมทั้งสิ้น , และคนเรามีความเจ็บ, ตายเป็นธรรมดา , ดังนั้นก็ให้แนะนำผู้ป่วยให้รักษาใจด้วยการ ระลึกนึกถึงบุญที่ได้ทำมา แล้วสวดมนตร์เจริญสมาธิภาวนา , ถ้าลูกทำได้อย่างนี้ ลูกก็จะได้ชื่อว่าเป็นหมอพระโพธิสัตว์จ่ะ !

ช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดในชีวิต

ตอนนี้ผมไม่เห็นโครงกระดูกแก้วอีกแล้ว ผมเห็นแต่ลูกมะพร้าวที่ใสเป็นแก้วและมีความสว่าง ในท้องของผม อืมม์..บางที ก็ไม่เชิงเรียกว่าลูกมะพร้าวนะ เพราะมันเป็นลูกกลมๆเหมือนลูกโลก แต่มีขนาดกลางๆเหมือนลูก Ball แปลกนะที่เวลานั่งสมาธิแล้ว เมื่อผมเห็นลูกกลมๆใสนี้ ผมกลับมีความสุขมาก

รักต้องบอก

เธอเกิดมาในครอบครัวที่ค่อนข้างขัดสน มีพ่อที่ดีแต่พอดื่มเหล้าแล้วนิสัยก็เปลี่ยนไป กลายเป็นชอบทุบตี ตั้งแต่ภรรยาของตน ไปจนถึงข้าวของ...เรื่องผีๆ...ภรรยาที่ตายไปแล้วมาเข้าสิงสามี ที่เวลาเมาแล้วชอบทำร้ายทุบตีเธอ...เรื่องของความรัก...หญิงคนหนึ่ง เมื่อเธอรักใคร ก็บอกออกไปเลย ความรักของเธอจะลงเอยแบบไหน...ที่นี่...มีทุกคำตอบ

DMC ที่โซโลมอน

หลังจากที่เรื่องราวของมนุษย์กินคน ได้ออกอากาศไปแล้ว 2 วัน แค่ทุกคนได้รู้ว่า ประเทศของตัวเองได้ออกอากาศสู่สายตาชาวโลก ทุกคนมีความสุขและประทับใจมาก ต่างก็มีสีหน้าที่เบิกบาน ยิ้มแย้มแจ่มใสกันทุกคน พวกเขารู้สึกอบอุ่นใจ รู้สึกว่า ตัวเองไม่ได้ถูกทอดทิ้งอีกต่อไป อย่างน้อยก็มีประเทศไทยที่เอาใจใส่ประเทศของเขา

สัญญารัก

คุณพ่อ คุณแม่ เข้าวัดตั้งแต่เป็นทุ่งนาฟ้าโล่ง คุณพ่อเล่าว่า ไปช่วยกันขุดดิน ถางหญ้า ดินแข็งมากๆ ขุดจนมือไม้พองกันเลย คุณพ่อคือกัลยาณมิตรท่านแรกที่พาครอบครัวเข้าวัดหมดทุกคน ท่านพาคุณแม่ไปปฏิบัติธรรมที่บ้านธรรมประสิทธิ์ โดยการชักชวนของคุณป้าถวิล วัติรางกูร

พระยาผูย พิลาวัน

สองสามีภรรยาชาวลาว ผู้ซึ่งได้ทำตนเป็นต้นบุญต้นแบบให้แก่ลูกๆในการทำนุบำรุงพระพุทธศาสนา และช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ในแบบสงเคราะห์โลก ท่านทั้งสองได้ทำบุญในพระพุทธศาสนามากมาย เป็นคนดีมีจิตใจงดงาม เป็นเสมือนพระของลูกๆทุกคน...ลูกๆของท่าน อยากทราบว่า ท่านทั้งสองละโลกแล้ว ไปอยู่ในภพภูมิใด และได้รับบุญ ที่ได้ทำอุทิศไปให้หรือไม่...

ร่วมบุญจัดพิมพ์หนังสือ ยิ่งหยุดยิ่งนิ่ง...ยิ่งดิ่งไม่หยุด เล่ม 4

ขอเรียนเชิญร่วมบุญจัดพิมพ์หนังสือ ยิ่งหยุดยิ่งนิ่ง...ยิ่งดิ่งไม่หยุด เล่ม 4 พิมพ์เนื่องในวันมาฆบูชา พ.ศ. 2566 เป็นหนังสือที่รวบรวมทบทวนโอวาทของคุณครูไม่ใหญ่ที่เกี่ยวกับธรรมยาตรา และการปฏิบัติธรรม (ภาษาไทยและภาษาอังกฤษ)

ร่วมสร้างปัญญาบารมีด้วยการจัดพิมพ์หนังสือ "ชีวิตสมณะ ผู้เห็นภัยในวัฏสงสาร"

ร่วมสร้างปัญญาบารมี ด้วยการจัดพิมพ์หนังสือที่ระลึกงานอุปสมบทสามเณรนาคหลวง ชีวิตสมณะ ผู้เห็นภัยในวัฏสงสาร คำสอนคุณครูไม่ใหญ่ หลวงพ่อธัมมชโย หมดเขตส่งรายชื่อ วันที่ 15 มิถุนายน พ.ศ.2565

ครบรอบ 22 ปี โรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

จากวันนั้นวันที่ 9 พฤษภาคม พ.ศ.2545 วันแรกที่ "คุณครูไม่ใหญ่" เปิดโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา วันนั้นมีเพียงท่านกับนักเรียนกลุ่มเล็กๆ กลุ่มหนึ่ง และทีมงานไม่กี่คน มาจนถึงวันนี้ครบรอบ 22 ปี โรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาแล้ว