โครงการปฏิบัติธรรมธุดงค์แก้ว - อยู่กลด หมดทุกข์ พบสุขแท้จริง

โครงการปฏิบัติธรรมธุดงค์แก้ว อยู่กลด หมดทุกข์ พบสุขแท้จริง เริ่มตั้งแต่ วันศุกร์ที่ 29 ตุลาคม 2553

มงคลที่ 37 - จิตปราศจากธุลี - ปล่อยวางหมด ก็หมดทุกข์

ชายหนุ่มเจ้าชู้คนหนึ่งได้แลเห็นพระเถรี ผู้กำลังเดินผ่านไปยังชีวกัมพวันวิหารอันน่ารื่นรมย์ ได้ถูกกามราคะครอบงำ คือ มีจิตปฏิพัทธ์ในพระเถรีขึ้นมา ได้ออกไปยืนขวางทางแล้วกล่าวคำเชื้อเชิญให้พระเถรียินดีในกามารมณ์ อนาคามีเถรีผู้ไม่มีจิตยินดีในกามารมณ์ เห็นอย่างนั้น ก็กล่าวว่า "เราทำผิดอะไร ท่านถึงมายืนขวางทางเรา ท่านเป็นคนไม่บริสุทธิ์ ไม่ควรถูกต้องหญิงนักบวชเช่นเราผู้บริสุทธิ์ด้วยสิกขา ที่พระสุคตเจ้าทรงแสดงไว้ดีแล้ว

"อยู่กลดหมดทุกข์ พบสุขแท้จริง" ธุดงค์แก้ว 3 วัน

หมดทุกข์สุขสุดแล้ สุขล้ำกว่าสวรรค์

ลูกตั้งใจปฏิบัติธรรมต่อไป เพราะเวลาชีวิตเหลือน้อย ต้องติวเข้มเต็มที่ ลูกปรารถนาพระธรรมกายภายในเป็นที่พึ่ง พระธรรมกายภายในช่วยประดับประดาชีวิตลูกให้มีความสุข การได้นั่งสมาธิ ได้เพลินอารมณ์ชมธรรมชาติในสถานที่ปฏิบัติธรรม และทำกิจกรรมต่างๆ ช่วยให้มีความสุข สงบ สบาย บันเทิงเริงอารมณ์

ความทุกข์นั้นเที่ยงแท้

คำถาม : เหตุใดความทุกข์จึงเที่ยงแท้แน่นอน ในเมื่อสาเหตุที่ทำให้เกิดทุกข์นั้นไม่เที่ยง

ผู้ที่จะเข้าถึงพระพุทธศาสนา

พระพุทธศาสนาเป็นเรื่องของคนฉลาด คนอ่อน น้อมถ่อมตน มีจิตใจที่มั่นคง มีสติระวังตัว ระวังคพพูดอยู่เสมอ ผู้เป็นอย่างนี้เท่านั้น

เมื่อชนะใจตนเองย่อมเป็นสุข

การเอาชนะคะคานคนอื่นได้ เป็นการเพาะศัตรูเข้าไว้ ไม่อาจหมดทุกข์หมด...

คุณยาย ผู้ต่อชีวิต

อานุภาพและความเมตตาของท่านเป็นที่เลื่องลือ ทำให้มหาชนทุกเพศ ทุกวัย ทุกชนชั้น หลากหลายอาชีพ พากันมากราบขอความเมตตาให้ท่านช่วย ซึ่งท่านก็ช่วยพวกเขาให้รอดตาย หายป่วย ร่ำรวย หมดทุกข์ อยู่เย็นเป็นสุขกันทั่วหน้า โดยที่ท่านต้องใช้บุญไปมากมาย เพื่อแลกกับชีวิต และความสุขความสำเร็จของลูกหลาน

วัดพระธรรมกายอเรกอน จัดงานบุญเนื่องในวันคุ้มครองโลก

วัดพระธรรมกายอเรกอน ประเทศสหรัฐอเมริกา ได้จัดกิจกรรมงานบุญเนื่องในวันคุ้มครองโลก

เป้าหมายชีวิตของมนุษย์

เป้าหมายชีวิตนั้นมีความสำคัญมาก เพราะเป็นจุดหมายปลายทางของการดำเนินชีวิตของเรา หากเรามีเป้าหมาย ความคิด คำพูด และการกระทำทุกอย่างในแต่ละวันจะมุ่งไปสู่เป้าหมายที่เราตั้งไว้ หากเราไม่ต้งั เป้าหมายชีวิตไว้ เราก็จะไม่ต่างอะไรกับนกกาที่หากินเพื่อความอยู่รอดไปวันหนึ่ง ๆ เมื่อหมดอายุขัยก็ตายจากโลกนี้ไป คนมีเป้าหมายชีวิตเปรียบเสมือนเรือเดินสมุทรที่มีหางเสือ มีกัปตันคอยชี้ทางว่าจะนำเรือมุ่งหน้าไปทางไหน เรือเดินสมุทรลำนี้จึงต่างจากขอนไม้ที่ล่องลอยอย่างไร้จุดหมายอยู่กลางทะเล ถูกคลื่นลูกนั้นลูกนี้ซัดไปมาให้เคว้งคว้าง และผุพังจมไปตามกาลเวลา